Dyrektywa tytoniowa
Wszystkie firmy w łańcuchu dostaw wyrobów tytoniowych muszą zapewnić, aby ich działania były w pełni zgodne z dyrektywą tytoniową (TPD), w przeciwnym razie będą narażone na konsekwencje finansowe i ekonomiczne.
Kiedy dyrektywa została pierwotnie wprowadzona przez Unię Europejską (UE) w 2014 roku, na przemysł tytoniowy nałożono szereg nowych obowiązków - w obszarach od sprzedaży odmian tytoniu, po wykorzystywane składniki. Dokładniej mówiąc, niektóre przepisy wprowadzono w celu eliminacji wyrobów podrabianych (fałszowanych) i tytoniowej kontrabandy (sprzedawanej bez opłacania podatków) z łańcucha dostaw we wszystkich 28 krajach członkowskich UE. Podjęte kroki mają na celu ochronę zdrowia publicznego, budżetów państw oraz działających zgodnie z prawem podmiotów gospodarczych przed negatywnymi skutkami nielegalnego handlu.
Przepisy TPD, które oficjalnie wchodzą w życie 20 maja 2019 r., wymagają w związku z tym od wszystkich podmiotów działających w branży tytoniowej stosowania w wyrobach tytoniowych zabezpieczeń oraz systemu identyfikowalności obejmującego wszystkie etapy łańcucha dostaw.
Od 20 maja 2019 r. nowe wymagania będą dotyczyć papierosów i tytoniu do samodzielnego skręcania, a od roku 2024 także wszystkich pozostałych wyrobów tytoniowych. W odniesieniu do systemu identyfikowalności we wszystkich jednostkowych opakowaniach wyrobów tytoniowych wprowadzanych na rynek UE (produkowanych tam oraz importowanych) wymagane będzie umieszczenie odpornego na ingerencję zabezpieczenia złożonego z widocznych i niewidocznych elementów, które pozwoli władzom i konsumentom zweryfikować ich autentyczność.
Widocznym elementem tych zabezpieczeń jest nośnik danych 2D (np. DotCode, DataMatrix), wydrukowany na każdym jednostkowym produkcie oraz określony zbiór danych. Dane obejmują unikatowy numer seryjny wydany przez wyznaczony krajowy podmiot wydający unikatowe identyfikatory, identyfikator miejsca oraz znacznik daty i godziny.
Podmioty objęte wymaganiami dotyczącymi identyfikowalności wyrobów tytoniowych na podstawie dyrektywy TPD można podzielić następująco: producenci i ich kontrahenci, władze i ich kontrahenci oraz podmioty gospodarcze i ich kontrahenci.
Władze lokalne w poszczególnych krajach członkowskich wyznaczą specjalny organ, który będzie zajmował się wydawaniem unikatowych identyfikatorów i zarządzaniem nimi z producentami i podmiotami gospodarczymi uczestniczącymi w procesie zbierania danych w łańcuchu dostaw. Władze UE zlecą wykonawcy utrzymywanie wtórnego repozytorium, w którym przechowywane będą skonsolidowane informacje z łańcucha dostaw i do którego będą miały dostęp w celach audytowych. Wprowadzony zostanie także system routingu w celu zapewnienia, aby dane zebrane od połączonych podmiotów gospodarczych i producentów były odpowiednio przekazywane do właściwych repozytoriów w celu dalszej konsolidacji.
Generalnie odczuwalny będzie wpływ na wszystkie procesy, gdyż wszystkie produkty tytoniowe są skanowane na wszystkich etapach łańcucha dostaw, a ich przepływ jest rejestrowany w repozytoriach danych. Wymaganie to obowiązuje od chwili produkcji poprzez wysyłkę towarów aż po ich dostarczenie do ostatecznego punktu sprzedaży. Obejmuje to także takie firmy jak pośrednik handlowy dowożący towary do sklepów czy niezależny wykonawca zajmujący się transportem do punktów sprzedaży detalicznej.
Dane odzwierciedlające przepływ wyrobów tytoniowych w łańcuchu dostaw można przedstawić kontekstowo w następujący sposób:
